από την Αθηνά Αντύπα
Οκτώβριος στο λαχανόκηπο του σχολείου. Κάθε μέρα τα παιδιά χαίρονται όλο και περισσότερο τα χειμερινά κηπευτικά που θεριεύουν. Τα σκαλίζουν, κόβουν τα κίτρινα φύλλα τους, τα παρατηρούν με τους μεγεθυντικούς φακούς, μετρούν το ύψος τους κάθε εβδομάδα, τους αφιερώνουν τραγούδια.
Οι μέρες του Οκτώβρη κυλούν. ‘Ώσπου εμφανίζονται επισκέπτες στα μπρόκολα, τα κουνουπίδια και τα λάχανα. Είναι κάμπιες που έχουν μόλις βγει από τα αυγά τους και τρώνε τα τρυφερά φύλλα των φυτών. Η λευκή πεταλούδα, γνωστή και ως Πιερίδα του λάχανου, έκανε τη βόλτα της στο λαχανόκηπο του σχολείου. Βρήκε τα φυτά που αγαπούν να τρώνε οι κάμπιες της και φρόντισε να αφήσει τα αυγά της κάτω από τα φύλλα τους. Τα αυγά εκκολάφθηκαν και οι κιτρινόμαυρες κάμπιες είναι ότι πρέπει για παρατήρηση με μεγεθυντικούς φακούς. Τα παιδιά δε χορταίνουν να τις παρατηρούν να τρώνε λαίμαργα.
Αν όμως παραμείνουν στα φυτά σύντομα θα τα καταστρέψουν. Τα παιδιά εντοπίζουν κάτω από τα φύλλα τα αυγά και τις πολύ μικρές ακόμα πράσινες κάμπιες και με νωπά σφουγγαράκια τα απομακρύνουν. Με μεγεθυντικούς φακούς αναζητούν τις μεγαλύτερες κάμπιες και τις συλλέγουν σε κουβαδάκια.
«Και τι θα απογίνουν οι κάμπιες;» ρωτούν τα παιδιά.
Μέχρι τότε συνήθιζα απλά να τις απομακρύνω από το κήπο. Η σκέψη ότι οι κάμπιες αυτές θα μεταμορφωθούν σε πεταλούδες με οδήγησε σε ένα πείραμα. Με τα παιδιά μεταφέραμε μερικές από τις κάμπιες σε ένα χαρτόκουτο μαζί με λίγα από τα αγαπημένα τους φύλλα και καλύψαμε το κουτί με τούλι.
Καθημερινά προσθέταμε λίγα φύλλα μπρόκολου για τις κάμπιες μας και αυτές μεγάλωναν με γοργό ρυθμό. Περιμέναμε το επόμενο στάδιο μεταμόρφωσης. Σε λίγες μέρες οι κάμπιες σταμάτησαν να τρώνε, και από προνύμφες έγιναν νύμφες. Λίγες ακόμα μέρες αναμονής και η τελική μεταμόρφωση ήρθε. Ακμαίες πεταλούδες εμφανίζονταν η μία μετά την άλλη.
Έτσι η κάμπια από ένα απωθητικό πλάσμα του κήπου, βρήκε ξανά τη θέση της στην αντίληψη των παιδιών ως ο προάγγελος της πεταλούδας!