από την Αθηνά Αντύπα
Τα παιδιά έχουν την έμφυτη επιθυμία να καταπιάνονται με τα υλικά στο περιβάλλον τους, και τα φυσικά υλικά τους προσφέρουν μια τεράστια γκάμα δυνατοτήτων για παιχνίδι. Όταν τα παιδιά αλληλεπιδρούν με τα φυσικά υλικά , εισέρχονται στον κόσμο του “τι θα γινόταν αν…”, καλλιεργώντας με αυτή τη διαδικασία έναν τρόπο σκέψης που οδηγεί στην επίλυση προβλημάτων και την εμπειρική αιτιολόγηση.
Στο δάσος, στην παραλία, σ’ ένα χωράφι, τα φυσικά υλικά προσφέρονται απλόχερα στα παιδιά. Σε μια σχολική αυλή, οι πηγές φυσικών υλικών είναι πιο περιορισμένες. Μπορεί ο δάσκαλος να επωμίζεται τις εργασίες εύρεσης, οργάνωσης και διαχείρισης των υλικών, προσφέρει όμως στα παιδιά πληθώρα αναπτυξιακών δυνατοτήτων.
Τα παιδιά τα μεταφέρουν, τα συνδυάζουν, τα ταξινομούν, τα διαχωρίζουν, τα βάζουν σε σειρά με ατελείωτους τρόπους. Τα μεταμορφώνουν, τους δίνουν ρόλους και δημιουργούν ιστορίες. Οργανώνουν ομαδικά παιχνίδια, συνεργάζονται, μοιράζονται.
Έχει πραγματικά ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς τις αλλαγές στο παιχνίδι των παιδιών εισάγοντας φυσικά υλικά στη σχολική αυλή. Βότσαλα, φύλλα, σπόρους, φλοιούς δέντρων, φτερά, μικρά ξύλα, καρπούς, κοχύλια, ξύλινους δίσκους, άμμο, χώμα.
ΤIPS
- Η ταξινόμηση των υλικών σε κουτιά ή καλάθια είναι απαραίτητη για την καλύτερη χρήση από τα παιδιά.
- Ένα συγκεκριμένο χωρικό πλαίσιο όπου τα παιδιά μπορούν να ασχοληθούν με τα φυσικά υλικά προτείνεται για την καλύτερη διαχείριση τους.
Η συλλογή φυσικών υλικών, γίνεται πάντα με σεβασμό στη γη που τα προσφέρει.